Pek çok deneyimsiz pilot için kara iklimi hüküm süren bölgelerde yaz aylarının güneşli ve sıcak günleri gizli tuzaklarla doludur. Hava daha türbülanslıdır, rüzgar çok kısa zaman içinde şiddet ve yön değiştirebilir. Rüzgarın şiddetini hissetmemizi sağlayan iki temel unsur bizi itmesi (basıncı) ve soğukluğudur. Yazın hava kendi vücut ısımıza çok yakın sıcaklıkta olduğundan rüzgar şiddetini olduğundan çok düşükmüş gibi algılayabiliriz. Bu durum da kolayca geri sürüklenmeyle veya kalkışta kontrolün kaybedilmesiyle sonuçlanabilir. Böyle durumlardan kaçınmak için yararlanabileceğimiz birkaç ipucu vardır:
Birincisi streamer yerine biraz ağırca bir windsock kullanmaktır. Öyle ki windsock tam açıkken kalkmamamız gerektiğini anlayabilelim. İkincisi ters kalkış için duvar oluşturduğumuzda elimizdeki ön kolonlar üzerindeki yüke dikkat etmektir. Dengede kalmak için çok fazla kuvvet uygulamanız gerekiyorsa bu an kalkış için iyi bir zaman olmayacaktır.
Bir başka hatırlanması gereken şey ise bazı zamanlarda rüzgar oldukça kuvvetli olmasına ve tepeyi tam karşılamasına rağmen, aslında türbülans içerdiğinden yelken (soaring) uçuşuna şans tanımayabileceğidir. Bu durumda hemen açılıp termik için şansımızı denemek herhalde daha iyi bir fikir olacaktır.

Eger kalkıs yaptıgınız yer zırveden yanı yamacın tepesınden daha asagılarda bır yerdeyse yukarıda ruzgar hızının daha fazla olacagı dusunulmelıdır. yukselme durumunda daha dıkkatlı olmanız gerekır. Inıs yapacagınız zamansa yere yaklasırken engellere bagımlı olarak ruzgarın azalacagı dusunulmelı ve ınısınızı bu duruma gore planlamanız gerekır.

Zayif ruzgarda ters kalkis yapacaksiniz fakat parasutunuz zayif ruzgarda tepeye zor geliyor. Bu durumda A kolonlarini pompalayarak cekin. Pompalama hareketi parasutun daha cabuk dolmasini sagliyacaktir.

Ters kalkis sert ruzgarlarda kullanilan daha guvenli bir kalkistir.Ancak ruzgar hizi limite yakin oldugunda ters kalkista da problemler olabilir.Bunlardan biri kanadi cekmenizle beraber kanat hizla yukselir ve hizli kanadin sizi gecmesini egellemek icin yaptiginiz frenle birlikte ayaklariniz yerden kesilir.Bu durum gercekten tehlikeli olabilir.Eger kalkis sirasinda A va B kolonlarini beraber tutarsaniz kanat daha yavas ve kontrollu kalkar.Bu da kalkisinizi oldukca kolaylastirir.

Yamaç dinamiklerini kullanarak yaptığımız yelken (soaring) uçuşlarında rüzgar ve dolayısıyle kaldırma kuvveti tükenmeye başladığında veya aşağı inmek istediğimizde herhalde ilk akla gelen şey tepeyi tırmanmak zorunda kalmamak için yamaca inmektir. Ancak kimi zaman rüzgarın zayıflığı veya yamacın biçimi nedeniyle maksimum frende bile iniş yaklaşmasında yer hızı o kadar fazladır ki bu hızla yamaca inmek çok riskli olabilir. Bu durumda iniş için yelken bandının dışına kadar uçun ve geri dönüp frenli yaklaşın. Genel olarak tepenin yönünün artık rüzgarı karşılamadığı bölge bandın sonudur ve burada venturi etkisi nedeniyle normalin belki 1.5 katı gibi bir hızda yatay bir hava akımı bulunur. Yani ileri hızınız biraz frenle kolayca sıfırlanır ve kaldırıcı da olmadığından olduğunuz yerde çökersiniz. Burada dikkat edilecek önemli 2 nokta vardır : Birincisi bu yöntemi kuvvetli rüzgarlarda kullanmaya kalkarsanız kolayca geri sürüklenerek yamaca çarpabilirsiniz. Sadece zayıf rüzgarlarda kullanın. İkincisi eğer inişte beklediğinizden fazla rüzgarla karşılaşırsanız etkin kanat söndürme tekniklerinden birini (B-line) kullanmaya hazırlıklı olun. Kesinlikle normal stall vermeyin.
Bu yazdıklarım sadece yeterli yelken uçuşu ve yamaca iniş deneyimi olan pilotlar içindir. Diğer arkadaşların yere inmelerini öneririm.

Kalkistan sonra bacak kolonlarini unuttugunuzu farkederseniz ?? harnes icinden kaymamak icin sakin kolonlara sarilmayin. kollarinizi olanca gucunuzle kapayin.Kolonlari tutarak dayanabileceginiz sure cok kisa oldugu icin en iyi yol gogus kolonunu (ve varsa caprazlari) koltuk altiniza sıkıstırmak olacaktir. Bu durumdan kurtulmak icin birkac yontem onerilse de bana gore bu hareketleri yapmak mumkun gozukmedigi icin en kisa surede inmeyi tavsiye edecegim.

Inise gectiginizde asiri ruzgardan dolayi geri gidiyorsaniz (ucmak icin yanlis havayi secmissinizdir!!) yere degmeden once her bir elinizle o tarafın arka kolonlarını sıkıca kavrayin, yere 0.5m kala tuttugunuz arka kolonlari twist edip (geri donup)iman gucu ve can havli ile asilin. Ayaklarinizin uzerine pit diye konarken kanopi de onunuze pit diye dusecektir.(ters kalkistaki gibi) Kendinize iyi bakin, kasmayin.

Ruzgarli havalarda parasutunuzu kimseye ihtiyac duymadan rahatca acabilirsiniz. En kotu konum olan parasutun tek tarafi uzerinde yigilmasi durumunda bile bu mumkundur. Yapilacak sey cok basittir. Yuzunuz ters kalkistaki gibi parasute bakiyorken tum frenleri ve kolonlari birakin ve sadece ustte kalan yarinin yani ruzgari gorebilen hucrelerin bulundugu tarafin on ile arka kolonunu birer elle kavrayin. On kolona yuklendiginiz anda beklenen sekilde parasut sisecek ancak terse donerek yere kapanmak isteyecektir. Parasutun bu egilimini arka kolonu gerekli miktarda cekerek bastirirsaniz sonucta tum kanadin kontrollu olarak acik olan hucrelerden gecen hava ile sismesini saglarsiniz. Kanat son seklini almaya basliyorken arka kolonlarla yere indirip iyi bir ters kalkis icin simetrik duvar haline getirmeniz yerinde olacaktir. Iyi ucuslar...

Yamaç paraşütünün iplerine yüklendiğinizde paraşüt kendiliğinden yerden kesiliyorsa rüzgar 18 knot'un üzerindedir, asla kalkış yapmayın (windsock veya rüzgar hız ölçeği yoksa pratik bir metod).